December (Column voor Vakblad Stage & Theater)
De winter staat voor de deur.
En ik heb zo het gevoel dat we hem massaal even voor de deur laten staan.
Dat lijkt een goed plan, maar volgens mij, als de winter echt boos wordt komt hij toch door die deur en dan ook extra hard.
Dus ik voorspel een stevige winter.
Oh, was dat al voorspeld, ander onderwerp, zelfde temperaturen.
Weet je dat als dat echt zo is, en de winter komt nog harder dan vorig jaar en nog mooier als vorig jaar, want daar gaat het uitendelijk over als je de positieve dingen eruit probeerd te halen, dan zou dat geweldig zijn.
Ik, als belichter, liefhebber van mooie plaatjes heb een ongelooflijke bloedhekel aan de kou, maar een enorme passie voor alles wat daar in een grootstedelijke omgeving bijhoort. Goed, ik woon in Zwolle, dus iets minder grootstedelijk, maar toch prachtig.
Als door de echte winter, de sneeuwvlokken weer vallen, het landschap in het wit verdwijnt en daarna langzaam de countouren van alles wat daaronder ligt weer duidelijk worden, de lichtjes aan gaan en de de sneeuw op die plaatsen doet smelten en de meeste mensen dan even binnenblijven, waardoor de maagdelijke sneeuwdeken ook nog even maagdelijk blijft, dan gaat heel stiekum mijn hart toch iets sneller kloppen. En dan pas bedenk ik me dat al die vreselijke kou die de winter brengt, deze ook iets wonderbaarlijks mooi laat zien.
Pas daarna begint soms de ellende, dan komen de mensen.
In basis hoeft dat allemaal helemaal niet zo erg te zijn,maar helaas is het zo dat als ik de immense vinexlocaties binnenrij, ik vaak toch overspoeld wordt door de ongelooflijke budgetten die ondanks de crisis uitgetrokken zijn om het huis een, laten we zeggen 'wanna be' amerikaanse, stijl mee te geven.
Prachtige lichtslangen ontsieren de gevels, want niet eens rechtgehangen en de overgebleven stukjes hangen we gewoon om het hoekje, of weet je wat, ook dat niet eens.
Hele wijken worden wanstaltig versierd, duizenden extra lampjes worden aan de groene stroom gehangen en tegen beter weten in worden ettelijke kilometers lichtslang tegen de dakgoot en overige bebouwing aangetimmerd. Als het even kan wordt de willekeurige passant nog even getrakteerd op fel knipperende loop(s)-licht vormen welke door de staat van de huidige electronica door elke willekeurige persoon met het IQ van een wortel kan worden aangesloten en helaas ook wordt aangesloten.
Ik zie mij alweer rijden, opeenvogend wisselen de landschappen zich af.
Prachtige en de meest simpele mooie plaatjes steken in schril contrast af tegen de wanstaltigste uitingen van onkunde en slechte smaak.
Let wel, ik heb helemaal niks tegen kerstversieringen en prachtig vormgegeven lampjes en lichtslangen zolang iemand daar iets moois van heeft gemaakt, dit afwerkt en zorgt dat het ook echt iets is.
En daar wringt nou net de schoen.
Wacht tot het gaat sneeuwen, kijk om je heen, en zeg nou zelf...
Dan is de winter begonnen, de sneeuw gevallen en de natuur wederom gevonden door de westerse mens, die in de afgelopen eeuwen al ettelijke malen heeft laten zien geen enkele respect voor dit fenomeen te hebben.
En elke keer weer bedenk ik me dat het zo mooi had kunnen zijn.
En zo nu en dan stiekum, realiseer ik me dat die Global Warming ook wel eens goeie dingen zou kunnen brengen.
Een zalig kerstfeest en een waanzinnig Nieuwjaar.
- Posted using BlogPress from my iPad
En ik heb zo het gevoel dat we hem massaal even voor de deur laten staan.
Dat lijkt een goed plan, maar volgens mij, als de winter echt boos wordt komt hij toch door die deur en dan ook extra hard.
Dus ik voorspel een stevige winter.
Oh, was dat al voorspeld, ander onderwerp, zelfde temperaturen.
Weet je dat als dat echt zo is, en de winter komt nog harder dan vorig jaar en nog mooier als vorig jaar, want daar gaat het uitendelijk over als je de positieve dingen eruit probeerd te halen, dan zou dat geweldig zijn.
Ik, als belichter, liefhebber van mooie plaatjes heb een ongelooflijke bloedhekel aan de kou, maar een enorme passie voor alles wat daar in een grootstedelijke omgeving bijhoort. Goed, ik woon in Zwolle, dus iets minder grootstedelijk, maar toch prachtig.
Als door de echte winter, de sneeuwvlokken weer vallen, het landschap in het wit verdwijnt en daarna langzaam de countouren van alles wat daaronder ligt weer duidelijk worden, de lichtjes aan gaan en de de sneeuw op die plaatsen doet smelten en de meeste mensen dan even binnenblijven, waardoor de maagdelijke sneeuwdeken ook nog even maagdelijk blijft, dan gaat heel stiekum mijn hart toch iets sneller kloppen. En dan pas bedenk ik me dat al die vreselijke kou die de winter brengt, deze ook iets wonderbaarlijks mooi laat zien.
Pas daarna begint soms de ellende, dan komen de mensen.
In basis hoeft dat allemaal helemaal niet zo erg te zijn,maar helaas is het zo dat als ik de immense vinexlocaties binnenrij, ik vaak toch overspoeld wordt door de ongelooflijke budgetten die ondanks de crisis uitgetrokken zijn om het huis een, laten we zeggen 'wanna be' amerikaanse, stijl mee te geven.
Prachtige lichtslangen ontsieren de gevels, want niet eens rechtgehangen en de overgebleven stukjes hangen we gewoon om het hoekje, of weet je wat, ook dat niet eens.
Hele wijken worden wanstaltig versierd, duizenden extra lampjes worden aan de groene stroom gehangen en tegen beter weten in worden ettelijke kilometers lichtslang tegen de dakgoot en overige bebouwing aangetimmerd. Als het even kan wordt de willekeurige passant nog even getrakteerd op fel knipperende loop(s)-licht vormen welke door de staat van de huidige electronica door elke willekeurige persoon met het IQ van een wortel kan worden aangesloten en helaas ook wordt aangesloten.
Ik zie mij alweer rijden, opeenvogend wisselen de landschappen zich af.
Prachtige en de meest simpele mooie plaatjes steken in schril contrast af tegen de wanstaltigste uitingen van onkunde en slechte smaak.
Let wel, ik heb helemaal niks tegen kerstversieringen en prachtig vormgegeven lampjes en lichtslangen zolang iemand daar iets moois van heeft gemaakt, dit afwerkt en zorgt dat het ook echt iets is.
En daar wringt nou net de schoen.
Wacht tot het gaat sneeuwen, kijk om je heen, en zeg nou zelf...
Dan is de winter begonnen, de sneeuw gevallen en de natuur wederom gevonden door de westerse mens, die in de afgelopen eeuwen al ettelijke malen heeft laten zien geen enkele respect voor dit fenomeen te hebben.
En elke keer weer bedenk ik me dat het zo mooi had kunnen zijn.
En zo nu en dan stiekum, realiseer ik me dat die Global Warming ook wel eens goeie dingen zou kunnen brengen.
Een zalig kerstfeest en een waanzinnig Nieuwjaar.
- Posted using BlogPress from my iPad
Location:onderweg in de trein
Reacties
Een reactie posten