Mijn verjaardag, een danklied

Een danklied !

Bawagaboem, 14 april 2013. De gehele dag was mijn verjaardag en dat begon bij het krieken van de dag.
De eerste zonnestralen breken de dag open, alleen niet in Zwolle, althans, dat zou je denken.
Ik zeg je, bij het krieken van mijn dag braken vier zonnestralen de dag open.

er bestaat echt niets mooiers dan gewekt te worden door je kinderen en vrouw die nog opgewekter dan jezelf, jouw verjaardag begroeten.

De tekeningen vloeiden rijkelijk. de kinderlijke fantasieën creëren pennenstreken op papier die je zelf en alle andere volwassen geesten ver te boven gaan.

En dan valt het pakpapier af van een klaarblijkelijk en in het geniep in mijn keuken gecreëerde 1 persoons appeltaart. Want zoals een ieder weet en anders zou moeten weten, ik heb iets met appeltaart.

Goddelijk. en dan gebeurt het volgende. In wederom mijn eigen huis waar menig bakkunst heeft plaatsgevonden maar waar eigenlijk altijd een soort moeilijkheidsgraad voor wat betreft het bakken van lekkere koekjes niet gehaald is heeft mijn  vrouw het met mijn zoons klaargespeeld een volle schaal overheerlijke chocolate-chip koekies te bereiden. en neem van mij aan, als ik zeg overheerlijke chocolate-chip koekies, dan bedoel ik en dan zijn het, overheerlijke chocolate-chip koekies.

Man o man, een semikrokante beleving betrad mijn spraakopening, de chocolade odeur penetreerde reeds mijn reukorgaan terwijl de eerste vezels van de koekjes structuur mij gehemelte streelden en de niet te versmaden combinatie van koek, chocolade en wat al niet meer mijn smaakpapillen raakten en overdonderden met een gevoel van ooooh en aaaah!

Dit was geen smaakervaring, dit was smaaksensatie zoals de groten der World Wide Masterchef ze nog niet hebben beleefd.

En IK WEL!!! Deh!

En dan ben je wakker, en dan heb je het ultieme beleefd in je leven en ontvang je een Donald Duck, en zoals u behoort te weten ben ik een vervent verzamelaar van Donald Ducks, waarin je zelf de hoofdrol speelt.

Ik zal u zeggen, dat zijn kado's, daar kan geen Douglas doos tegenop. 

Het is ochtend, nog steeds 14 april, nog steeds jarig en wat heb ik vandaag nog allemaal te doen.

Ik heb besloten mijn verjaardag niet echt te vieren maar geef mezelf een klein kadootje door zaterdagmiddag alsnog via facebook de wereld te laten weten dat het eten op de zondag bij mij genuttigd kan worden op voorwaarde dat iedereen niet te lang blijft.

Dat maakt het voor mij ook makkelijk, beetje pasta koken en klaar.

Maar helaas, deze onnadenkende bananenkop, wil natuurlijk weer een ander sausje, italiaans kaasuien breekbrood, panini's met ham,kaas, tomaat en mozarella afgemaakt met een vleugje oregano én een koude friszure gevulde pennesalade.

En jawel, dat betekent een paar uur in de keuken.

Dan nog even naar de boot, deze heeft tenslotte ook onze aandacht nodig en vervolgens nog even snel naar mijn nichtje Nandi, welke op exact mijn 19e verjaardag als eerste toegevoegd mocht worden aan mijn lijst van nichtjes. En hoewel van de kouwe kant, MIJN nichtjes!! mochten wij ooit scheiden dan zou dat wel eens de ruzie in de verdeling van materiele en immateriele middelen kunnen worden.

Zo, heb je gelijk mijn mening, scheiden gaan we toch niet (zeg nooit nooit en bladiebladiebla nog meer van dat soort onzin).

Om 17:10uur haasten wij ons in slakkengang op onze fiets genietend van de heerlijke blauwe lucht waar nog geen zon gesignaleerd was en wel beloofd, richting ons eigen huuske alwaar de voorbereidingen in gang werden gezet voor de Pasta Party.

"Pasta Party??" zie ik je denken, ik zeg ja pasta party, want hoe noem je anders een verjaardagsdiner vergeven van de pasta, italiaans breekbrood en ham, kaas, tomaat en mozarella panini's met een vleugje oregano? En als dan de AFC de lichten uittrapt in de lichtstad.. 

Inderdaad Pasta Party. 

En daar kwamen mensen die weten dat ik van lekker eten hou en die weten dat voordat ik mij ooit eens per ongeluk in mijn bikini zou mogen vertonen er toch eerst eens wat gedaan moet worden aan die speknek, steeds dikker wordende kop en 15 kilo stabiliteitsvet die mijn evenwichtsorgaan al tijden volledig in de war brengen.

En wat krijg ik... Woehahahaha, zie foto !!

En reken maar dat ik hier stiekum ontzettend blij mee ben maar dat mag ik wegens de overvloedige hoeveelheid punten die dit met zich meebrengt niet hardop typen (joechee !!)

En om 19:45uur, is het huis weer leeg.

Zjn we nog 45 minuten bezig de achtergelaten blikken en dozen weg te werken en ben ik het erover eens, 14 april 2013 zou wel eens mijn mooiste 42ste verjaardag kunnen zijn.

U allen dank en tot ziens.

En voor zij die dit allemaal hebben moeten missen... 

op de volgende 14 april 2013, doen we het allemaal nog eens over. Who knows...