de Eerste Zwolse Grachtentocht, een Ode.
En dan toch, uiteindelijk korter dan gehoopt maar wel gekomen, is hij er. De Winter.
En hij slaat best hard toe. 1 dag sneeuw en binnen enkele dagen zijn de meren en rivieren dichtgevroren en velen zelfs al geschikt om op te schaatsen.
En jawel, ons kleine kikkerlandje heeft weer de euvele moed om hardop te denken aan een heuse elfstedentocht. Dagenlang stond ons land, bekeken met belangstelling vanuit de hele wereld, een beetje op pauze, had de hakkelenede wereldeconomie even helemaal geen vat op ons en keken wij alleen maar naar de beelden van uit vergader zalen komende friese rayonhoofden welke uiteindelijk op woensdag 8 februari de knoop doorhakten en ons binnen enkele seconden weer met beide benen op de grond terugplaatsten.
Het gaat niet gebeuren. Zondag gaat de dooi weer inzetten en niemand weet of er dan uberhaupt nog vorst terugkomt.
En rust...................
Maar dan hebben ondertussen enkele kilometers onder de friese wateren enkele zwolse Rayonhoofden (lees Horecaboeren) de hoofden bij elkaar gestoken om de wereld te tonen dat er helemaal geen elfstedentocht nodig is om een geweldige schaatsdag te organiseren. Tweeendertighonderd meter stadsgracht om de zwolse binnenstad moet genoeg zijn. 15 centimeter ijs, langs zo goed als de hele route moest haalbaar zijn.
Een groep opgetrommelde vrijwilligers, een groep welwillende en meewerkende ondernemers, enkele woonboten langs de route en de meewerkende horecabedrijven met Koek en Zopie mentaliteit was voldoende.
De allereerste Zwolse grachtentocht is geboren.
1500 deelnemers waren binnen 2 dagen gevonden, een heuse wachtlijst ontstond en vrijdagavond waren dan de kaarten vergeven.
Ik was de gelukkige eigenaar van enkele kaarten en na een korte twitteractie en het inloten van een collega konden wij zaterdagochtend met 15 man aan de start verschijnen van deze historische tocht die ons vier maal over de Stadsgracht van ons aller Zwolle zou voeren om ons vervolgens vol trots de verdiende medaille om onze nek te hangen.
We klauteren op de steigers en hijsen ons al dan niet voor het eerst in schaatsen, al dan niet van onszelf.
"pap, als je heel hard kleine rondjes draait dan kun je een wak krijgen he?" vraagt mijn zoon. 6 jaar, dan heb je die vragen nog.
Mijn 2 zoontjes schaatsten deze tocht vol trots, 12,8kilometer.
Ik mocht niet rusten (lees pauzeren bij de Koek en Zopie) voordat het vierde rondje was ingezet, "nee pap, eerst de stempels halen, straks zitten we niet bij de eerste 1000".
Dit is het echte leven. Dit is een droom die uitkomt voordat je hem gedroomd hebt, voor mij, voor ons, voor die andere 1485 deelnemers, voor de organisatie, voor de stad Zwolle, voor de grachten, voor het ijs, net voordat het zijn laatste adem uit zou blazen.
Genieten van de dag, genieten van het leven, genieten van gewoon doen waar je zin in hebt, gewoon gaan voor wat je doet, gewoon zo'n tocht organiseren, gewoon een groep mensen mobiliseren om dit te doen, gewoon schaatsen, gewoon op de gracht, gewoon om de stad, gewoon omdat het kan, GEWOON ZWOLLE.
Dit is de stad, hier kan geen marketing campagne tegenop.
Zwolle, zonder dolle, is een Wereldstad.
- Posted using BlogPress from my iPad
En hij slaat best hard toe. 1 dag sneeuw en binnen enkele dagen zijn de meren en rivieren dichtgevroren en velen zelfs al geschikt om op te schaatsen.
En jawel, ons kleine kikkerlandje heeft weer de euvele moed om hardop te denken aan een heuse elfstedentocht. Dagenlang stond ons land, bekeken met belangstelling vanuit de hele wereld, een beetje op pauze, had de hakkelenede wereldeconomie even helemaal geen vat op ons en keken wij alleen maar naar de beelden van uit vergader zalen komende friese rayonhoofden welke uiteindelijk op woensdag 8 februari de knoop doorhakten en ons binnen enkele seconden weer met beide benen op de grond terugplaatsten.
Het gaat niet gebeuren. Zondag gaat de dooi weer inzetten en niemand weet of er dan uberhaupt nog vorst terugkomt.
En rust...................
Maar dan hebben ondertussen enkele kilometers onder de friese wateren enkele zwolse Rayonhoofden (lees Horecaboeren) de hoofden bij elkaar gestoken om de wereld te tonen dat er helemaal geen elfstedentocht nodig is om een geweldige schaatsdag te organiseren. Tweeendertighonderd meter stadsgracht om de zwolse binnenstad moet genoeg zijn. 15 centimeter ijs, langs zo goed als de hele route moest haalbaar zijn.
Een groep opgetrommelde vrijwilligers, een groep welwillende en meewerkende ondernemers, enkele woonboten langs de route en de meewerkende horecabedrijven met Koek en Zopie mentaliteit was voldoende.
De allereerste Zwolse grachtentocht is geboren.
1500 deelnemers waren binnen 2 dagen gevonden, een heuse wachtlijst ontstond en vrijdagavond waren dan de kaarten vergeven.
Ik was de gelukkige eigenaar van enkele kaarten en na een korte twitteractie en het inloten van een collega konden wij zaterdagochtend met 15 man aan de start verschijnen van deze historische tocht die ons vier maal over de Stadsgracht van ons aller Zwolle zou voeren om ons vervolgens vol trots de verdiende medaille om onze nek te hangen.
We klauteren op de steigers en hijsen ons al dan niet voor het eerst in schaatsen, al dan niet van onszelf.
"pap, als je heel hard kleine rondjes draait dan kun je een wak krijgen he?" vraagt mijn zoon. 6 jaar, dan heb je die vragen nog.
Mijn 2 zoontjes schaatsten deze tocht vol trots, 12,8kilometer.
Ik mocht niet rusten (lees pauzeren bij de Koek en Zopie) voordat het vierde rondje was ingezet, "nee pap, eerst de stempels halen, straks zitten we niet bij de eerste 1000".
Dit is het echte leven. Dit is een droom die uitkomt voordat je hem gedroomd hebt, voor mij, voor ons, voor die andere 1485 deelnemers, voor de organisatie, voor de stad Zwolle, voor de grachten, voor het ijs, net voordat het zijn laatste adem uit zou blazen.
Genieten van de dag, genieten van het leven, genieten van gewoon doen waar je zin in hebt, gewoon gaan voor wat je doet, gewoon zo'n tocht organiseren, gewoon een groep mensen mobiliseren om dit te doen, gewoon schaatsen, gewoon op de gracht, gewoon om de stad, gewoon omdat het kan, GEWOON ZWOLLE.
Dit is de stad, hier kan geen marketing campagne tegenop.
Zwolle, zonder dolle, is een Wereldstad.
- Posted using BlogPress from my iPad
Location:Wolvejagtpad,Zwolle,Nederland
Reacties
Een reactie posten